| 摘要 |
Istotą pomysłu jest zainwestowanie (stracenie) małej ilości energii na uniesienie części lekkiego pojazdu (rower, taczka), kiedy nie jest obciążony tak, aby spowodować opadnięcie osi koła (5) i koła (1) w ograniczających je dwóch jarzmach (4) (podłużnych, pochylonych wycięciach) przez obrót z racji przymocowania do jarzm dwóch pochylonych (równoległych do wycięć) listew zębatych (3) i zazębiających się z nimi dwóch kółek zębatych (2), przymocowanych nitami do koła (1) z obu stron. Po postawieniu opuszczonego koła (1) na ziemi część pojazdu (13) jest uniesiona o kilka centymetrów względem osi (5) koła tak, jak pozwalają na to podłużne wycięcia w jarzmach (4). Już w tym momencie ciężar pojazdu starając się opuścić jak najniżej na wycięciach, lekko próbuje kręcić kołem (1), zgodnie z namierzonym kierunkiem jazdy, lecz tą małą siłę łatwo ujarzmimy siłą tarcia nóżek taczki. Dołożony ciężar wymusza silniejsze opadanie, próbując z większą siłą kręcić koło, ale i nóżki dostają większą siłę tarcia, zależną od ciężaru, która skutecznie przeciwdziała samowolnemu ruszeniu. Dopiero kiedy podniesiemy tradycyjnie część taczki za rączki odrywając nóżki od ziemi, ciężar ładunku spowoduje obniżanie ramy taczki względem osi koła, na ile pozwolą wycięcia i obrót koła (1), wspomagający ruszenie. Gdy koło jest już w górnym położeniu wycięcia, kółka zębate (5) opuszczają listwy (3) i jest swobodny obrót koła w każdą stronę. |
