| 摘要 |
W statku powietrznym (10< wyróżnia się główne elementy konstrukcji w postaci kadłuba (1), płata przedniego (30) i płata tylnego (40), układu napędowego (7), aerodynamicznych sterów kierunku (8). Wehikuł (10) posiada kadłub (1) z podwoziem przystosowanym do jazdy po lądzie (17). W konfiguracji do lotu kadłub (1) samolotu (10) łączy się z płatami nośnymi (30 i 40) przy pomocy rozłącznych sworzni łączących okucia, z okuciami głównymi, płaty nośne są także zintegrowane z kadłubem przy pomocy zawiasów, mogących także spełniać funkcję okuć przenoszących obciążenia ze skrzydeł (30, 40) na kadłub (1), natomiast w konfiguracji do jazdy lub do pływania centropłaty (21, 22) łączą się z kadłubem przy pomocy zawiasów, a sworznie łączące okucia centropłatów do okuć głównych znajdujących się na kadłubie (1) są rozłączone. Końcówki płatów nośnych (31, 32, 41, 42) w konfiguracji do lotu łączą się odpowiednio z centropłatami (21, 22) poprzez sworznie łączące okucia na centropłatach z okuciami na końcówkach płatów nośnych oraz poprzez zawiasy. W konfiguracji do jazdy po lądzie lub do pływania końcówki płatów nośnych (31, 32, 41, 42) są połączone z centropłatami przy pomocy zawiasów, a sworznie łączące okucia centropłatów z okuciami końcówek płatów nośnych są rozłączone, przy czym zawiasy są zdolne do przenoszenia obciążeń działających w kierunku osi ich obrotu wynikających z działania przyspieszenia ziemskiego oraz przyspieszeń powstałych podczas jazdy lub pływania na końcówki płatów nośnych (31, 32, 41, 42.) Układ napędowy statku powietrznego (7) składa się z silnika znajdującego się z tyłu wehikułu, śmigła pchającego lub wentylatora oraz obudowy wentylatora. Obudowa wentylatora służy także jako tylny zderzak samochodowy oraz pylon do zamontowania świateł samochodowych i tablicy rejestracyjnej. Aerodynamiczne usterzenie kierunku (8) znajduje się z tyłu kadłuba i także ustawiane jest w konfiguracje do lotu i do jazdy po lądzie lub pływania. |
