| 摘要 |
έθοδος δια την παρασκευήν πλουσίων εις διοξείδιοντου θείου αερίων, καταλλήλων δια περαιτέρω κατεργασίαν αυτών προς θεϊκόν οξύ δια φρύξεως θειούχου πυρίτου (σιδηροπυρίτου) με αέρια περιέχοντα οξυγόνον, υπό ταυτόχρονον επεξεργασίαν μαζών (υλικών) πλουσίων εις θειίκόν οξύ, δια θερμικής διασπάσεως ειςφρυκτικάς καμίνους, χαρακτηριζομένη εκ του ότι αιμάζαι αύται εισάγονται εις ένα στρώμα αποτελούμενον από σχεδόν τελείως πεφρυγμένον θειούχον πυρίτην, το οποίον δι' εισαγωγής αερίων που περιέχουν οξυγόνον διατηρείται εις μίαν εκ των κάτω προς τα άνωκίνησιν στροβιλισμού και εις το οποίον συνεχώς ή κατά περιόδους προστίθεται μικροτεμαχισμένος θειούχος πυρίτης απαγομένων εξ αυτού θειούχος πυρίτηςαπαγομένων εξ αυτού των αντιστοίχων ποσοτήτων κεκαυμένου (υπολείμματος φρύξεως) ή και πτητικής κόνεως, ενώ ταυτοχρόνως η περίσσεια της θερμότητος φρύξεως, η μη απαιτουμένη δια την διατήρησιν της θερμοκρασίας φρύξεως, ολόκληρος ή εν μέρει χρησιμοποιείται δια την διεξαγωγήν της ενδοθέρμου αντιδράσεως της διασπάσεως επιτυγχανομένης ούτω, εν ανάγκη και δια προσθέτων μέτρων, της διατηρήσεως της θερμοκρασίας κάτω του σημείου μαλακύνσεως του κατά το μέγιστον μέρος πεφρυγμένου υλικού της φρύξεως, καιεκ του ότι το οξυγόνον το ελευθερούμενον κατά τηνδιάσπασιν του θειϊκού οξέος επιδρά επί του θειούχου πυρίτου και το ούτω σχηματιζόμενον διοξείδιον του θείου ομού με το κατά την πορείαν της φρύξεως σχηματιζόμενον διοξείδιον του θείου απάγεται και αξιοποιείται, ιδίως κατά τον τρόπον, ώστε τα πλούσιαεις διοξείδιον του θέίου αέρια κατόπιν προσθήκης αερίων περιεχόντων οξυγόνον, δια καταλυτικής οξειδώσεως να κατεργασθούν προς πυκνόν θειϊκόν οξύ. |
