| 摘要 |
έθοδος δια την σκλήρυνσιν των σωμάτων εκ πορώδουςμπετόν εις εν κυλινδρικόν αυτόκλειτον μέσω πεπιεσμένου ατμού, κατά την οποίαν εις την μίαν επιμήκη πλευράν του αυτοκλείστου διοχετεύεται ο ατμός και εις την απέναντι πλευράν αναρροφάται ο εις το αυτόκλειστον ευρισκόμενος αήρ ως και ο ατμός χαρακτηριζομένη εκ του ότι η διοχέτευσις του ατμού γίνεται εις το άνω και η αναρρόφησις εις το κάτω μέρος τουαυτοκλείστου, προ την διοχετεύσεως του ατμού δημιουργείται κατά γνωστόν τρόπον υποπίεσις εις το αυτόκελιστον και ούτω αναρροφάται εν μέρος του εις τοαυτόκλειστον και εις τα εκ πορώδους μπετόν σώματαυπάρχοντος αέρος ή αερίων, εκολούθως διοχετεύεταιεις το αυτόκλειστον - διατηρουμένης της υποπιέσεως - εκτονωμένος ατμός επί τόσον χρόνον και με τόσον ελαχίστην ταχύτητα ώστε αποφευγομένης της αναμείξεως ατμού ή αέρος, εκδιώκεται ο εντός του αυτοκλείστου υπάρχων υπόλοιπος αήρ προς τα κάτω και αναρροφάται, κατόπιν δε κλείεται ο αγωγός αναρροφήσεως και δια της διοχετεύσεως πεπιεσμένου ατμού θερμαίνονται και 0% λυρύνονται τα εκ πορώδους μπετόν σώματα κατά γνωστόν τρόπον. |
