| 摘要 |
Οι διαπερατές από το φως θερμομονωτικές στρώσεις, όπως αυτές χρειάζονται για την ενεργητική και παθητική εκμετάλευση της ηλιακής ενέργειας, συνήθως αποτελούνται από διαφανείς συνθετικές ύλες ή επίσης από υαλώδεις ουσίες, οι οποίες παρεμποδίζουν ισχυρώς την μεταφορά θερμότητας (Konvektion) του αέρα που τις περιβάλλει. Εχουν το ουσιώδες μειονέκτημα ότι η μετάδοση φωτός σε αυτές τις στρώσεις μειώνεται σημαντικά λόγω διασκορπισμού (σκεδάσεως) του φωτός στις κατασκευές από συνθετικές ύλες ή από ύαλο. Η ουσία της εφεύρεσης συνίσταται στο ότι ο αέρας, που περιβάλλει μέχρι τώρα τις κατασκευές από συνθετική ύλη, αντικαθίσταται από ένα διαφανές υγρό, το οποίο στην ορατή περιοχή του ηλιακού φάσματος έχει ένα πολύ παρόμοιο συντελεστή διάθλασης όπως οι κατασκευές από συνθετική ύλη ή ύαλο. Δι' αυτού μειώνεται ο διασκορπισμός του φωτός κατά την δίοδο δια μέσου μιας τέτοιας στρώσης 2 συστατικών, πράγμα το οποίο οδηγεί σε μία αύξηση της μετάδοσης του φωτός χωρίς ελάττωση της θερμομονωτικής ικανότητας. ω |
