| 摘要 |
λοι οι ανά τον κόσμόν σχεδιασταί και κατασκευασταί αεροπλάνων έχουν την γνώμην πως όταν ένα αεροσκάφος ελαφρόν ή βαρύ, πολεμικόν ή επιβατικόν αρχίζεινα βυθίζεται λόγω βλάβης ή άλλης αιτίας, δεν δύναται τούτο να εξέλθη από την βύθισιν και τούτο είναι καταδικασμένο να καταστραφή. Δι' αυτόν τον λόγονουδείς μέχρι σήμερον έχει λάβει οιανδήποτε μέτρα ασφαλείας των αεροσκαφών.
Με πάντας τους ανωτέρω διαφωνώ και λόγω μετά βεβαιότητος πως όταν ένα αεροσκάφος ελαφρόν ή βαρύ, βυθίζεται με οιανδήποτε ταχύτητα, δύναται να οριζοντιωθή, εάν και εφ' όσον τουλικόν της κατασκευής του ανθάξει και δεν διαλυθήτούτο εις τον αέρα.
Επί των συνήθων αεροφρένων αντί να δίδουν την γνωστήν γωνίαν κλίσεως των 0 μοιρών έως 90 μοιρών κάτωθεν της κυρίας πτέρυγος μεαφετηρίαν των 0 μοιρών την επιφάνειαν της πτέρυγος, να δώσουν 0 μοίρες έως 90 μοίρες κάτωθεν της πτέρυγας και 0 μοίρες έως 90 μοίρες άνωθεν αυτής, εις αμφοτέρας τας περιπτώσεις αφετηρία των 0 μοιρών είναι το οριζόντιον κέντρον αυτής (της πτέρυγος) ήτοι γενικόν σύνολον κλίσεως αεροφρένων 180 μοίρες, το σύστημα αυτό δέον να εφαρμοσθή και επί των δύο πτερύγων, η δε επιφάνεια των αεροσκαφών να αυξηθή περισσότερον. |
