| 摘要 |
Sposób stabilizacji termicznej poliestrów i elastomerów estrowych charakteryzuje się tym, że nanorurki węglowe w ilości 0,1 - 0,3% masowych w stosunku do syntezowanego polimeru miesza się z epoksynadtlenkiem o wzorze 1, w ilości od 1 do 10% masowych w stosunku do nanorek, w rozpuszczalniku organicznym i ogrzewa w temperaturze wrzenia rozpuszczalnika przez co najmniej 1 godzinę. Uzyskany w ten sposób preparat stabilizujący, po odparowaniu rozpuszczalnika, dysperguje się w liniowym diolu zawierającym 2 lub 3 lub 4 grupy -CH2- między atomami tlenu (C2 lub C3 lub C4), a następnie miesza z aromatycznym kwasem dikarboksylowym lub jego diestrem, a w przypadku elastomerów eterowo - estrowych, również z glikolem oligoeterowym o masie molowej 1000 - 3000 g/mol zawierającym w cząsteczce od 2 do 4 atomów węgla między atomami tlenu (PO2, PO3, PO4). Z kolei mieszaninę ogrzewa w temperaturze 150 do 280°C pod stopniowo zmniejszającym się ciśnieniem poniżej 0.5 hPa do czasu wyraźnego wzrostu lepkości mieszaniny, formuje w postaci pręta lub żyłki, chłodzi i rozdrabnia do postaci granulatu. Odmiana sposobu polega na tym, że uzyskany sposobem jak wyżej preparat stabilizujący po odparowaniu rozpuszczalnika miesza się z termoplastycznym poliestrem lub termoplastycznym elastomerem eterowo - estrowym w temperaturze 10 - 15°C wyższej niż temperatura topnienia polimeru, przez 1 - 5 minut, korzystnie w mieszalniku dwuślimakowym, formuje w postaci pręta lub żyłki, chłodzi i rozdrabnia do postaci granulatu. Preparat do poliestru lub termoplastycznego elastomeru eterowo - estrowego dodaje się w ilości od 0.5 do 5% masowych. |
